Bolt het wat in Brussel?

“Ik omarm mijn rolstoel”, vertelt Mark. “Met een orthese kan ik wel een paar tientallen meters stappen, maar het is mijn rolstoel die me mobiel maakt. Ik beschouw hem gewoon als een vervoersmiddel, net zoals een fiets. Wanneer het over toegankelijkheid gaat, denk ik aan iedereen die zich niet zo gemakkelijk verplaatst. De kasseien in het stadscentrum zijn bijvoorbeeld een hindernis voor rolstoelers, maar ook voor ouderen die niet goed te been zijn en voor jonge ouders met een kinderwagen.”

Betekenen die kasseien dat Mark het centrum van Brussel mijdt? Nee hoor, daarvoor valt er te veel te beleven en te ontdekken. Zeker voor wie Brussel nog niet goed kent. Het komt er eerder op aan om te kunnen kiezen.

“In het centrum kun je je programma samenstellen in functie van je interesses”, legt Mark uit. “Museumliefhebbers halen hun hart op in tal van toegankelijke musea, zoals het Stripmuseum, het Muziekinstrumentenmuseum en het Magrittemuseum. In dat laatste zijn er ook enkele werken nagemaakt als reliëfschilderijen. Zo voelen blinden en slechtzienden wat Magritte ooit op het doek heeft gezet.”

“Blijf je liever in beweging? Dan kies je het best vooraf voor het oostelijke of het westelijke deel van de benedenstad. “In het westelijke deel kun je de klassieke highlights bezichtigen: de Grote Markt met het stadhuis, de Sint-Hubertusgalerijen en Manneken Pis. Zelf trek ik liever naar de oostkant. Daar combineer je de Dansaertwijk, de Begijnhofwijk met zijn Begijnhofkerk, en de kaaien.”

Mark gidst ook graag in zijn eigen wijk, de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuwwijk. En als er vrienden op bezoek komen, stippelt hij een uniek parcours uit. Mark: “Onlangs organiseerde ik een rondleiding in de Maalbeekvallei van Elsene. Door de relatief grote afstanden en het voorspelde regenweer legden we het parcours met de auto af.”

“Zo kon ik de Ter Kamerenabdij laten zien, de vijvers van Elsene, de pleinen Flagey en Jourdan, en het Leopoldspark. Bovendien beland je dan vlak bij de Europese wijk. Dat is ook al een aanrader voor groepen met rolstoelgebruikers, met zijn indrukwekkende én toegankelijke gebouwen.”

Keuze te over dus, wanneer je Mark hoort vertellen over alle mogelijke uitstapjes in Brussel. Toch staat de stad niet bekend als een topper op het vlak van toegankelijkheid. “Dat is vooral een erfenis uit het verleden”, vindt Mark. “Bij de aanleg van de eerste metrolijnen werd er bijvoorbeeld geen rekening gehouden met toegankelijkheid. Maar één voor één worden alle stations nu toegankelijk gemaakt.”

“Aanpassingen zoals liften in metrostations, verlaagde tramstellen en bussen met een hellend vlak brengen de hele stad voor mij – en iedereen – binnen handbereik. Het is dankzij zulke inspanningen dat Brussel zijn achterstand op de grote Vlaamse steden heeft gedicht, wat toegankelijkheid betreft.”