Zonder blindengeleidehond op de eerste rij

'Mijn liefde voor festivals is gaandeweg gegroeid', vertelt Filip. 'Ik leerde iemand kennen die vrijwilligerswerk doet bij inter.events. Eerst was ik sceptisch, tot ik hoorde hoe je concreet hulp krijgt: vrijwilligers zetten je tent op, gaan bonnetjes voor je kopen, tonen waar de douches zijn, begeleiden je van optreden naar optreden … Bovendien heeft de organisatie een verzorgingstent en -tafels op de aparte ADL-camping.

ADL staat voor Activiteiten Dagelijks Leven: wassen, eten, enzovoort. Ik heb elke dag een propere douche en toilet ter beschikking. En bij zo goed als elk rolstoelpodium staat een extra brede toiletcabine.'

Terwijl Filip zijn verhaal doet, ligt blindengeleidehond Bas onder tafel te dutten. Gaat hij mee naar de festivals? 'Hij begeleidde me voor het eerst in het jaar van de beruchte Pukkelpop-storm. Hij droeg toen zijn werkgareel en bleef helder nadenken. Maar hij blokkeerde bij een straat die blank stond: hij leerde om niet door water te gaan. Uiteindelijk geraakten we veilig tot bij de ADL-camping en bleek mijn tentje er nog te staan. Alleen … het jaar nadien wilde Bas geen wei meer op. Voortaan breng ik hem telkens naar een gastgezin van de Vrienden der blinden. Het voordeel voor mij? Zonder hond kan ik op de eerste rij gaan staan, al hoeft dat zeker niet altijd.'

'Dit jaar ga ik opnieuw naar Pukkelpop met een maat die ook Inter is. Hij begeleidt mij afwisselend met andere begeleiders. Zo hoef ik niet vier dagen aan dezelfde arm te hangen en krijgt hij wat meer ruimte. Wie ik absoluut wil zien? Cyborg, een kleurenblinde man die een chip liet inplanten in zijn hoofd, verbonden aan een antenne. Daarmee ‘hoort’ hij kleuren trillen in zijn schedel en zet die om tot muziek. Ik ben superbenieuwd!'

Waar droomt Filip nog van? 'Op de Gentse feesten leerde ik een toegankelijke groep metalfans kennen. Volgend jaar vergezel ik hen misschien naar een festival in Slovenië. Verder wil ik graag naar Sziget en Balaton Sound in Hongarije gaan. Dan moet ik mensen meehebben die ik blindelings vertrouw, ook al klinkt dat misschien wat grappig. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik begin te bewegen als ik iets leuk vind. Ze komen dan zeggen dat ze mij in de gaten houden. Zo voel ik me veilig.”

“Als ik in België naar een festival wil, neem ik contact op met Inter. Bijvoorbeeld voor hulp om een ticket te kopen of om mee te rijden met een vrijwilliger. Op de camping praat iedereen met mij. Vaak kom ik bekenden tegen en hangt er een toffe sfeer. ‘Filip, we gaan uw tent opzetten, hè.’ En als die dan na twee dagen een stort is, helpen ze mij om orde op zaken te stellen. Ooit vroeg ik iemand om mijn witte trainingsbroek te halen uit mijn tent. Na een vruchteloze zoektocht bleek het een blauwe te zijn. (lacht) En wil ik naar een optreden? Dan neemt iemand me bij de arm en zijn we weg!'

Meer info over de werking van Inter.events.