Dieric Bouts

Dieric Bouts was een kunstenaar van zijn tijd. Geen homo universalis of romantisch genie, maar een volbloed beeldenmaker. Zijn nalatenschap is daarvan het bewijs: een rijke verzameling aan harmonische composities in een helder kleurenpalet. Niettegenstaande dat warm kleurgebruik, baden zijn doeken in een sfeer van ingetogenheid. Bouts weerde de oppervlakkige dramatiek uit zijn werk. Zijn personages worden bijna stoïcijns afgebeeld en stralen een zekere vroomheid uit. Daardoor wordt hij wel eens de ‘schilder van de stilte’ genoemd. Zijn figuren worden volledig opgenomen in het interieur of het landschap van het doek, vaak in een evenwichtige en symmetrische compositie.

In het werk van de Leuvenaar zijn enkele invloeden duidelijk herkenbaar. Met de grote Jan van Eyck deelt hij zijn nauwkeurige weergave van de realiteit. Bouts’ (vermoedelijke) leermeester, de Vlaamse Primitief Rogier van der Weyden, was ook een inspiratiebron. Zij blonken allebei uit in hun plasticiteit, de suggestie van driedimensionaliteit in een schilderij.