Sven Dekleermaeker

Special Belge, een bier van hoge gisting met een amberkleur door de karamelmouten, won de wedstrijd. Het is een bier met een laag alcoholgehalte: met maar 5 procent is het niet straffer dan een pils. De lichte bitterheid en zachte fruitigheid geven het bier een goede doordrinkbaarheid. Als ik naar een onbewoond eiland zou worden gestuurd en ik mocht maar één bier meenemen, zou het een Bolleke De Koninck zijn (lacht)’.

De brouwzaal is voor Sven een speeltuin waarin hij naast de productie van het Bolleke vrij mag experimenteren. Zo brouwt hij in de zomer het bier Lost in Spice, de basis is dezelfde als bij het Bolleke, maar aan het einde van het brouwproces worden er kruiden als kardemom, gember samen met citroen- en appelsienschil toegevoegd aan het bier. ‘Iedereen kent dry hopping, maar wij doen aan dry spicing’, vertelt Sven. ‘Een term die nog niet bestond, maar die wij met Lost in Spice op de kaart hebben gezet.’ In de winter drink je in de brouwerij dan weer een Winterkoninck, een kruidige en donkerdere versie van het Bolleke, of een Winterkoningin, een bier dat zijn kruidigheid krijgt door de kruiden die worden toegevoegd aan het water bij het mouten. ‘Een innovatief procedé dat nooit eerder werd toegepast.’ Nog dieper in de kelders van de brouwerij ligt een Russian Imperial Stout te rijpen op oude whisky-, rum en sherryvaten. ‘Je krijgt een heel eigen drankje dat haast niet meer aan bier doet denken. Bijzonder is de rokerige versie, die op een vat heeft gelegen waarin voorheen een sterk geturfde whisky zat. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat deze bieren zo goed smaken omdat er 24 uur op 24 uur Barry White door de boxen van de rijpingskelder klinkt (lacht)’.